Poezja - sztuka w cieniu

Jeżeli poezja, jak żadna inna sztuka, jest w stanie oświecić człowieka, to dlaczego wiedzie swoją egzystencję w głębokim cieniu, do którego wpada co najwyżej wątły promień światła w czasie przyznawania Literackiej Nagrody Nobla? Ten trend utrzymuje się już od dawna, i nic nie wskazuje na to, że w najbliższym czasie zmieni się zasadniczo. A przecież poezja może nauczyć człowieka bardzo wiele np. bogactwa językowego, w tym sprzeczności, dwuznaczności, aluzji, synonimów, antonimów, idiomów. Poezja, poprzez swój sposób opowiadania, zmusza człowieka do zróżnicowania myślenia i percepcji, a także do uwrażliwienia zmysłów. Poezja jest bowiem zachwytem nad językiem a wiersz to szczególny akt ludzkiej kreatywności, który jest manifestacją uczuć, emocji i refleksji, zawartych w bardzo krótkiej formie. Poezja to skomprymowane stworzenia świata, które wykorzystuje siłę przyciągania słów. Pisanie wierszy to tworzenie maleńkich światów, a czytanie wierszy to odkrywanie tych światów. Oczywiście bez całkowitego zaangażowania się i pełnego skupienia, odkrywanie tych światów może być utrudnione. Ale początkowe trudności w zrozumieniu poezji mogą jednakże być bardzo pomocne w nauczaniu tolerancji na frustrację i niejednoznaczność. Jeżeli człowiek nie jest w stanie zrozumieć czegoś od razu, nie oznacza to bynajmniej, że to coś jest bezwartościowe lub bezużyteczne. Poezja kładzie duży nacisk na zróżnicowanie mowy i sposobu mówienia, a także może być dowolnie rozumiana przez czytelnika, bez podporządkowywania się narzuconym schematom myślenia. Ludzie, dla których liczą się tylko prawa rynku, finansowe zyski i szybki rozwój ekonomiczny, obejdą się z całą pewnością bez poezji. Ale wszyscy ci, którzy nie odrzucili jeszcze swoich marzeń o społeczeństwach rozumiejących i szanujących swoją różnorodność i praktykujących partnerską interakcję człowieka z przyrodą, nie będą mogli obejść się bez poezji.

Wiersz miłosny nie nauczy nikogo jak kochać, ale może wywołać swoimi metaforami miłosnego zespolenia taki ogrom emocji, że czytający go człowiek poczuje przemożny rezonans wszystkich swoich zmysłów i kreatywną inspirację.