Późna jesień to konfrontacja z własnym przemijaniem, ale także przypomnienie, że piękno zawdzięcza swój urok właśnie przemijaniu, tak jak ostatnie strony wspaniałej powieści, ostatnie dni wakacji czy ostatni akt spektaklu teatralnego. Im bliżej końca, tym intensywniejszym staje się to doświadczenie piękna. Wraz z opadającymi liśćmi powraca do nas bardzo wyraźnie słodko-gorzka świadomość tego faktu. Tak jak opadająca powoli poranna mgła odkrywa uroki przyrody, tak jesienne dni odkrywają przed nami nasze własne życie, ze wszystkimi jego urokami i problemami, sukcesami i porażkami. Dzisiaj publikuję kilka jesiennych miniatur, materiał dla jesiennych przemyśleń, najlepiej w towarzystwie przyjacielskiej duszy przy parujących filiżankach gorącego kakao lub czekolady.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz