21 lutego każdego roku obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego. Jest to bardzo ważne święto, zważywszy na wagę i znaczenie języka jako środka komunikacji międzyludzkiej, jako dobra kulturowego narodów, ale przede wszystkim, jako nośnika tożsamości narodowej. Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego został proklamowany na 30 Sesji Konferencji Generalnej UNESCO 17 listopada 1999 roku dla podkreślenia różnorodności językowej świata, a także w celu zwrócenia uwagi społeczności światowej na języki zagrożone i ginące. Dzień 21 lutego nie został wybrany przypadkowo: ma upamiętniać wydarzenia z 1952 roku, kiedy to w miejscowości Dhaka, obecnej stolicy Bangladeszu, zginęło 5 studentów, którzy domagali się przyznania językowi bengalskiemu statusu języka urzędowego.
Dzień ten nabiera szczególnego znaczenia dla wszystkich mniejszości narodowych, których języki są bardzo poważnie zagrożone wyginięciem, jako że znaczna część języków świata istnieje bardzo często tylko w formie mówionej. Każda utrata języka zubaża ludzkość i jej dziedzictwo, ponieważ każdy język to trochę inny obraz naszego świata, swoisty sposób rozumienia rzeczywistości i patrzenia na nią ze ściśle określonej perspektywy. Język polski, który jest jednym z 25 największych języków na świecie, bo posługuje się nim prawie 46 milionów ludzi w Polsce i poza jej granicami, nie jest na szczęście zagrożony, ale moim zdaniem przeżywa obecnie pewien kryzys. Jest wiele przyczyn tego stanu rzeczy, ale najważniejsze z nich to masowe korzystanie z mediów i komunikatorów elektronicznych, co ma znaczny wpływ na jakość języka mówionego i pisanego, słabnące z roku na rok czytelnictwo książek oraz tendencja do upraszczania języka codziennego. Polacy mówią niestarannie i nie przywiązują wagi do poprawności językowej. Polszczyzna przesycona nadmiernie anglicyzmami, staje się coraz bardziej potoczna, często rubaszna i niestety także często wulgarna.
Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego obchodzony jest w Polsce z należytym szacunkiem i przekonaniem o ważności języka i jego roli w życiu współczesnego Polaka oraz jest okazją do wielu dyskusji i rozważań na temat nauczania języka ojczystego, które jest kluczem do wysokiej jakości edukacji, która z kolei pozwala na pełne uczestnictwo w rozwoju społecznym. Szczególnie polskie szkoły włączają się intensywnie w obchody tego święta i wraz z wybitnymi naukowcami, językoznawcami i ludźmi kultury przedstawiają naukowe spojrzenie na język polski, jako czynnik wzbogacający człowieka, kształtujący jego ideały, wrażliwość etyczną, wyobraźnię i procesy myślowe.
Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego jest dla niemieckiej Polonii kolejną okazją do zintegrowania sił i środków oraz zintensyfikowania wszelkich działań na rzecz powszechnej możliwości nauki języka polskiego w niemieckich szkołach. Podpisany w czerwcu 1991 roku pomiędzy Polską a Niemcami „Traktat o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy” jest bazą dla tych działań. Problemem pozostaje nadal niejednolity system szkolny w Niemczech oraz fakt, że sprawy oświaty należą do kompetencji krajów związkowych, a nie federacji, a co za tym idzie, to kraje związkowe decydują o stopniu, poziomie i powszechności nauczania języka polskiego oraz jego dostępności. Co prawda, na pograniczu niemiecko-polskim istnieją już dwujęzyczne gimnazja, ale są to jednostkowe programy specjalne, niereprezentatywne dla obszaru całych Niemiec. Problemem pozostaje także niekompletna infrastruktura nauczania języka polskiego i brak kadry nauczycielskiej. Sytuacja na dzień dzisiejszy jest niezadowalająca, ale należy stwierdzić, że realizowane są liczne projekty dla poprawy sytuacji, poprzez różnorodne formy kształcenia, na przekór obiektywnym trudnościom i niedostatecznym finansom a liczba uczniów objętych nauczaniem języka polskiego rośnie powoli, acz nieustannie. Nauczanie języka polskiego w Niemczech to oprócz walorów edukacyjnych, także promowanie polskości, upowszechnianie wiedzy o Polsce, polskiej kulturze, tradycji i historii.
Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego to bardzo ważne święto, prowokujące do podnoszenia świadomości językowej i kształtowania poczucia odpowiedzialności za język ojczysty. Dbajmy więc o nasz język ojczysty, ponieważ daje on nam poczucie przynależności do narodu polskiego, bez względu na to, do jakich należymy środowisk i pokoleń oraz w jakiej części świata żyjemy.
Dzień ten nabiera szczególnego znaczenia dla wszystkich mniejszości narodowych, których języki są bardzo poważnie zagrożone wyginięciem, jako że znaczna część języków świata istnieje bardzo często tylko w formie mówionej. Każda utrata języka zubaża ludzkość i jej dziedzictwo, ponieważ każdy język to trochę inny obraz naszego świata, swoisty sposób rozumienia rzeczywistości i patrzenia na nią ze ściśle określonej perspektywy. Język polski, który jest jednym z 25 największych języków na świecie, bo posługuje się nim prawie 46 milionów ludzi w Polsce i poza jej granicami, nie jest na szczęście zagrożony, ale moim zdaniem przeżywa obecnie pewien kryzys. Jest wiele przyczyn tego stanu rzeczy, ale najważniejsze z nich to masowe korzystanie z mediów i komunikatorów elektronicznych, co ma znaczny wpływ na jakość języka mówionego i pisanego, słabnące z roku na rok czytelnictwo książek oraz tendencja do upraszczania języka codziennego. Polacy mówią niestarannie i nie przywiązują wagi do poprawności językowej. Polszczyzna przesycona nadmiernie anglicyzmami, staje się coraz bardziej potoczna, często rubaszna i niestety także często wulgarna.
Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego obchodzony jest w Polsce z należytym szacunkiem i przekonaniem o ważności języka i jego roli w życiu współczesnego Polaka oraz jest okazją do wielu dyskusji i rozważań na temat nauczania języka ojczystego, które jest kluczem do wysokiej jakości edukacji, która z kolei pozwala na pełne uczestnictwo w rozwoju społecznym. Szczególnie polskie szkoły włączają się intensywnie w obchody tego święta i wraz z wybitnymi naukowcami, językoznawcami i ludźmi kultury przedstawiają naukowe spojrzenie na język polski, jako czynnik wzbogacający człowieka, kształtujący jego ideały, wrażliwość etyczną, wyobraźnię i procesy myślowe.
Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego jest dla niemieckiej Polonii kolejną okazją do zintegrowania sił i środków oraz zintensyfikowania wszelkich działań na rzecz powszechnej możliwości nauki języka polskiego w niemieckich szkołach. Podpisany w czerwcu 1991 roku pomiędzy Polską a Niemcami „Traktat o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy” jest bazą dla tych działań. Problemem pozostaje nadal niejednolity system szkolny w Niemczech oraz fakt, że sprawy oświaty należą do kompetencji krajów związkowych, a nie federacji, a co za tym idzie, to kraje związkowe decydują o stopniu, poziomie i powszechności nauczania języka polskiego oraz jego dostępności. Co prawda, na pograniczu niemiecko-polskim istnieją już dwujęzyczne gimnazja, ale są to jednostkowe programy specjalne, niereprezentatywne dla obszaru całych Niemiec. Problemem pozostaje także niekompletna infrastruktura nauczania języka polskiego i brak kadry nauczycielskiej. Sytuacja na dzień dzisiejszy jest niezadowalająca, ale należy stwierdzić, że realizowane są liczne projekty dla poprawy sytuacji, poprzez różnorodne formy kształcenia, na przekór obiektywnym trudnościom i niedostatecznym finansom a liczba uczniów objętych nauczaniem języka polskiego rośnie powoli, acz nieustannie. Nauczanie języka polskiego w Niemczech to oprócz walorów edukacyjnych, także promowanie polskości, upowszechnianie wiedzy o Polsce, polskiej kulturze, tradycji i historii.
Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego to bardzo ważne święto, prowokujące do podnoszenia świadomości językowej i kształtowania poczucia odpowiedzialności za język ojczysty. Dbajmy więc o nasz język ojczysty, ponieważ daje on nam poczucie przynależności do narodu polskiego, bez względu na to, do jakich należymy środowisk i pokoleń oraz w jakiej części świata żyjemy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz